„01:51 w nocy. Dostaję wiadomość od Adama. „Czemu jest świeżość, choć wychodzimy ze studia tym razem o 2 w nocy? Bo na totalnym zmęczeniu przesłuchaliśmy każdy numer i jesteśmy podjarani jak dzieci. Mamy poczucie, że zrobiliśmy coś wyjątkowego”.
Raport ze studia: Tides From Nebula – Safehaven (gitary cz.1 z 2)
„Od myśli do myśli rodzi się nowy motyw, polegający na tym, by zostawić wokal na odrobinę dłużej niż dotychczas, bo wtedy on inaczej komponuje się z tym, co następuje po nim. Przesuwanie ścieżek, wydłużanie ciszy. Play. Stop. Cisza.
Maciek: „Jeszcze czegoś takiego nie słyszałem. Piękne”.
Raport ze studia: Tides From Nebula – Safehaven (perkusja i bas)
„Tu jest spokojna tafla jeziorka, a tu zakurzony brud. Ta linia nie ma w ogóle masła na dole, a na tym efekcie jest za duża rzeźnia. Uważajmy, żeby te dźwięki się wzajemnie nie pozjadały. Nie podoba mi się tu, że ten przester charczy jak wzbudzony uderzeniem, metalowy pręt. O, chyba siadło. Ale zło. Teraz szarpie duszę”.
Relacja: Spoiwo (Łódź, 13.03.2016)
„Co mówi obcy schodzący ze szczytu?
Nostromo”.
Relacja: Besides (Łódź, 26.02.2016)
„26 lutego Łodzianie odbyli podróż. Każdy ruszał z tego jednego punktu, ale w swoim własnym kierunku. Kiedy wróciliśmy do dusznego DOMu, zaszklone, rozszerzone źrenice i gromki aplauz przecinany radosnymi okrzykami, mówił sam za siebie”.
Relacja: Life Of Agony (Berlin, 22.01.2016)
„Zespół był w ogniu. Mina wiła się w swoim tańcu, Alan Robert w charakterystycznym dla siebie kapelusiku przemierzał ze swoim basem całą scenę, ale najbardziej nabuzowany był gitarzysta Joey Z., który raz po raz chwytał dłonią za mikrofon, a publiczność słowami za gardło, podrywając swoimi pełnymi pasji krzykami wszystkich do wspólnej zabawy.”
Relacja: Agent Fresco (Warszawa, 29.11.2015)
„Dozę wyciszenia do rytmicznej intensywności koncertu wniósł „Bemoan”, który sprawił, że po raz kolejny tego dnia ciała ludzi weszły w to lekko drżące falowanie. Mnie samą ten utwór zabrał w zupełnie inną przestrzeń, spłycając oddech i wyciszając myśli. To było absolutnie niesamowite doznanie”.
Relacja: Soen (Wrocław, 07.10.2015)
„Wyszli punktualnie o 21:15. W momencie pojawienia się na scenie konturów sylwetek muzyków w powietrzu było czuć naelektryzowane napięcie. A kiedy na pierwszy ogień poszła „Delenda”, przez wrocławski Firlej przeszedł płomienisty podmuch, porywając wszystkich do wspólnej zabawy”.
Relacja: God Is An Astronaut (Warszawa, 17.09.2015)
„Wzruszenie, gniew, radość, beztroska, smutek – nie brakowało niczego. Wrażenie, że właśnie dzieje się coś kompletnie niesamowitego nie opuściło murów Progresji aż do ostatnich dźwięków tego koncertu”.
Relacja: Muse (Orange Warsaw Festival,14.06.2015)
„Światła boleśnie pulsowały. Tłum pod sceną co rusz wpadał w oszalały rezonans. Gęste powietrze przecinało tysiące dłoni uniesionych w geście victorii albo zaciśniętych kurczowo pięści. Ludzie po prostu ryczeli z napięcia”.
